13/11/2006
ONLAR İÇİN BELKİDE CANLILAR
ne kadar çok zaman geçirmişlerdi birlikte,babası heryere onunla götürürdü...ne zaman o arabaya binseler ilk cümle
-baba nereye gidiyoruz?
-cennete kızım ,derdi babası
-olmaz ben burçine gitmek istiyorum...
bir başkadır çocuğun dünyasında ,uzun zaman birlikte olduğu eşyaların yeri,adeta ailenin bir ferdi gibidir.sevgili ayısı,evleri,oturma odasındaki eski kanepe,belki annesi için önemsiz olan minik biblo ve heyecanla hazırlanıp binip,hızla kapısını çarptığı o küçük otomobilleri...
vedalaşırken tıpkı bir canlıyla vedalaşır gibiydi.hurdalığa park etti babası onu ve bindiler yeni arabalarına.küçük kız yeni arabalarının arka camina yaslandı ve küçük krem arabalarından özür diler gibi uzun uzun baktı taaki gözden kayboluncaya dek.sanki ağlıyordu eski model opel."bize nekadar kırıldı kimbilir "dedi içinden"ağlarmı arabalar sevdiklerinden ayrılınca onu artık istemediğimizi düşünüp üzülürmü"çünkü o çok üzülmüştü...
biz yetişkinler bir eşyanın hayatımızdaki tek yerinin bize hizmet olduğunu biliriz ama yinede bazı eşyaların hatıraları vardır ve onu kıymetli olan anısından dolayı değerli tutarız.
ya çocuklar biz bile eşyaya bakış açımızdaki bazı zaaflaımızdan kurtulamazken,onların canlı gibi görmesini olgunlukla karşılamalıyız.
onlaruyurken
ONLAR İÇİN BELKİDE CANLILAR
ne kadar çok zaman geçirmişlerdi birlikte,babası heryere onunla götürürdü...ne zaman o arabaya binseler ilk cümle
-baba nereye gidiyoruz?
-cennete kızım ,derdi babası
-olmaz ben burçine gitmek istiyorum...
bir başkadır çocuğun dünyasında ,uzun zaman birlikte olduğu eşyaların yeri,adeta ailenin bir ferdi gibidir.sevgili ayısı,evleri,oturma odasındaki eski kanepe,belki annesi için önemsiz olan minik biblo ve heyecanla hazırlanıp binip,hızla kapısını çarptığı o küçük otomobilleri...
vedalaşırken tıpkı bir canlıyla vedalaşır gibiydi.hurdalığa park etti babası onu ve bindiler yeni arabalarına.küçük kız yeni arabalarının arka camina yaslandı ve küçük krem arabalarından özür diler gibi uzun uzun baktı taaki gözden kayboluncaya dek.sanki ağlıyordu eski model opel."bize nekadar kırıldı kimbilir "dedi içinden"ağlarmı arabalar sevdiklerinden ayrılınca onu artık istemediğimizi düşünüp üzülürmü"çünkü o çok üzülmüştü...
biz yetişkinler bir eşyanın hayatımızdaki tek yerinin bize hizmet olduğunu biliriz ama yinede bazı eşyaların hatıraları vardır ve onu kıymetli olan anısından dolayı değerli tutarız.
ya çocuklar biz bile eşyaya bakış açımızdaki bazı zaaflaımızdan kurtulamazken,onların canlı gibi görmesini olgunlukla karşılamalıyız.
onlaruyurken
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder