sıfırlamak herşeyi,
öfkeyi
nefreti
ve hatta bazen sevgiyi.
evi temizler gibi ruhu boşaltmalı bazen,pislikten arıtmalı gereksiz şeyler atılmalı ,yada verilmeli kullanacak başka birilerine .
ovduğunuz halde çıkmayan lekeli şeyler varsa içinizde imha etmek en mantıklısı bazen.
bizler garip varlıklarız sevdikmi sınırsız severiz kızdıkmı nefret ettikmi öldüresiye.
birileri dur demeli bize ,ölçüyü öğretmeli tokmak gibi gerçekler tepemize inmeden...
sevgi gözü kör ederse kontrolümüzü kaybederiz bazen.
bazende nefret gözlerimizi karartır ve adaletten saparız ,nefret o kadar güçlü bir duygudur ki kendimizi tanıyamaz oluruz va yaptıklarımıza inanamayız.
hele bir de aşk( ben bu adı o duyguya yakıştırmasamda)en büyük yıkım.insana kıblesini şaşırtır,insana karşıdakinin insan olduğunu unutturur.
ancak dışardan başka insanlar görürken durumun vehametini, o kişiler uçurumun kenarına gelsede halinden habersizdir.
esasında sınırlar çiğnenmeden ,karşıdakini insan üstü görmeden duyulan sevgi ,insana birçok güzellik katarken,kontrolden çıkmışssa duygular çiğnenmeye başlar sınırlar...
tek cümle" BURASI DÜNYA"
ne nefreti ne sevgiyi abartmanın hiç bir anlamı yok burda zira herşeyin abartısı sadece başınıza dert açar...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder