Harcandık...

insan  irade ve akıl  ile yaratılanların en üstünü.

insan adaletle sevgiyle çözemeyeceği hiç bir sorun yokken fitne ve nefretle kendine ve diğer insanlara zarar veren belkide tek varlık.

bir yere ait olmak, belli bir düşünceye inandığı için hizmet vermek, insan tabiatına ne kadar uygun hepimiz biliriz.

devletlerin ,ideolejilerin,tarikatların,gurupların cemaatlerin,dinlerin yada ismi ne olursa olsun belli bir düşüncenin   ayakta  tutan hizmetlileri fanatikleri olmuştur hep.

zira insanlar bir bilseler yücelttikleri şeyleri yüce yapanın kendileri olduğunu ,eminim çok şey değişecek.

bir silkelese insan omuzlarını  omuzlarına basarak yükselenler hepten yere düşecek.

hiç bir düşünce insansız olamaz ,tıpkı insanın belli bir düşüncesi olmadan insan olamayacağı gibi.

yüzyıllardır samimiyeti sömürülen teslim olduğu inanca kurban edilen ve bu saflığı yüceltilen insanları bir düşünelim.

başlarındaki yöneticiler adeta cennet gibi hayat sürerken kendine tabi olanların her türlü zorluğu,fakirliği,yorgunluğu ve hatta canlarından olmalarını kutsayan zihniyete bilmem ne demeli,evet bunun  bir adı olmalı.

senelerce hizmet verdiği düşüncenin aslında bir hiç olduğunu öğrenen insan ,

eğer birazda zayıf kişilikliyse ya intihar edecektir yada hayata olan insana olan inancını tümden kaybedecektir.tabi bu sonunda gerçeği görenler için, zira çok insan harcandığını bilmeden ölüp gidiyor.

gören gözleri görmez,duyan kulakları duymaz,kendisine verilen beyinlar kullanılamaz bir haldedir.

insanın hayatını koyduğu ideolejisinin aslında sadece kendisini kullanmak için  birilerinin dizayn ettiğini bilmesi ne ağır bir darbe.

insanı allah çok güçlü bir donanımla yaratmışken insanın kendini toparlaması o kadarda güç olmasa gerek. yeterki insan aklını ALLAH ın kuran da  dediği gibi kullansın.

ALLAH insan güdülsün isteseydi teker teker beyin yerleştirmezdi kafataslarımıza.

senelerce insanlar ve insanlıklarımız harcandı,

koyun gibi güdülmeyi kutsayan bir zihniyetle yetiştirildik.

ama bu mazeret olamaz öyle değilmi?