Sabahattin Ali ve hüzün

Sabahattin Ali,ismini duyunca hüzünlendiğim ,hayata ve insana çok kırgın olduğunu düşündüğüm değerli bir yazar.
Böyle insan anlayan ,kırgın olduğu hale anlayan bir yazarın trajik  ölümü beni insanlardan ve hatta insanlığımdan soğuttu.
Gerçi düşünüyorum da eğer birileri S. Ali yi öldürmeseydi,korkarım o intihar ederdi ,zira insanların çoğunun iç yüzünü bu kadar iyi tanırken yaşamak ne zor.
İnsanların tüm acımasızlığına ,vahşi yönlerine  rağmen ,insana olan inancınızı kaybetmediğiniz için size çok teşekkür ederim,ama sizi bir insan öldürdüğü için çok üzgünüm...
not:
Bir insanın ölümü üzücü ,hele katledilmesi haksız yere hayatının elinden alınması dayanılmaz bir acı,birde senelerce ne emeklerle yetiştirilmiş hizmet adamlarının öldürülmelerini daha da bir hazmedemiyorum(henüz bir kaç gün önce hastane katliamında Rusların katlettiği çocuk dr u Muhammed Wasem Maaz gibi,Sabahattin Ali ve daha niceleri gibi)
Bizler nasıl varlıklarız,her şey herkese yetecek kadar çokken hala bir şeyleri paylaşamıyor ,diğer insanların elindekine hatta kursağındaki lokmaya göz dikiyoruz.Katledilen toplumlar, tecavüz edilen, öldürülen çocuklar,kadınların erkeklere ,erkeklerin kadınlara,insanın insana zulmü.
Düşüncesine karşı olduğumuz insanlara tahammül bile edemeyişimiz,öyle ki ölümü hak ediyor diyecek kadar ileri gitmelerimiz.
Biz kimiz ki ,bazı insanların yaşam hakkı olmadığını düşünüyoruz(lütfen kimse buna dini kılıf uydurmasın)"Bunu size dininiz emretmiyor ,ancak bunu size göklere çıkardığınız benliğiniz emrediyor"
"Allah ım, insan ırkı için yarattığın bu kadar güzellik ve detaya layık değiliz biz , biliyorum donanım mükemmeldi,ama biz layık olamadık.BİR GÜN gelecekte ,bizde kuracak mıyız 
 o mükemmel hayatı ,başaracak mıyız iyi insanlar olarak yaşamayı dünyada"
Yoksa bütün bunlar bir ütopya gibi sadece rüyalarımızda...