her kız annesinin adımlarını takip eder , bunu kendisine bile itiraf edemesede

annemi bekliyordum, ,

birde büyük bebeğimi hani anne şu kırmızı şapkalı kırmızı yanaklı bez bebeğim vardıya ,kocaman( tabiki bana göre ).

annem geldi, sarıldım hasret giderdim ,sıra bebeğimdeydi .

aradım bütün bavullarda tek tek,ama yoktu...

anneme sordum meğer yolda teyzemin küçük kızına vermiş bana sormadan .ne kadar üzülmüştüm.beni inciten bebeğimin artık bana ait olmamasımıydı yoksa annemin bana sormadan benim olan birşeyi başkasına vermesimi bilmiyorum.

ama artık bende bir anneyim .

aynaya her bakışımda biraz daha anneme benzediğimi görerek yaşlanıyorum.

yapmam dediğim anne hatalarının aynısını yaparak ,onlardan özür dilemeye vakit bile bulamadan bir yeni hata daha yaparak geçiyor günlerim .

anne seni çok sevsemde hiç bir zaman sana benzemeyi istemedim.

ben idealist,

mükemmel,

bir anne olacaktım.

bulduğum güvendiğim her eğitim kitabını yutar gibi okumam ondandı.

yeni nesil bana emanet diyordum.

ben hata yapamam diyordum,öyle bir nesil yetiştirecektim ki anne...

...

annem şimdi anlıyorum ki senin tırnağın kadar bile olamadım.

bana göre bir ihtiyar sana göre küçük kızın...